Του Αντώνη Κοντολέοντος, Μέλος προεδρείου της ΕΒΙΚΕΝ.

Είναι γνωστή η μάχη επιβίωσης που δίνει η ελληνική βιομηχανία, σε μια περίοδο που η ανταγωνιστικότητα του παραγωγικού ιστού έχει δεχθεί αλλεπάλληλα πλήγματα υπό το βάρος της κρίσης σε συνδυασμό με το υψηλότερο κόστος ενέργειας (ηλεκτρική ενέργεια και φυσικό αέριο) συγκριτικά με τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές της.

Ιδιαίτερα μετά το τελευταίο τρίμηνο για πολλές βιομηχανίες δυστυχώς θα δούμε τους τίτλους του τέλους, καθώς δεν διαφαίνεται ούτε φως στο τούνελ. Και πώς να υπάρξει αφού δεν υπάρχει διαχρονικά Εθνική Βιομηχανική Πολιτική, ανεξάρτητα από την κυβέρνηση δεξιά, κεντρώα ή αριστερή. Ιδεοληψίες , μικροπολιτική , λαϊκισμός, υποτιθέμενο πολιτικό κόστος είναι κάποιοι από τους λόγους που οι κυβερνήσεις δεν σκύβουν να λύσουν το πρόβλημα του υψηλού κόστους ενέργειας. Ξεχνούν δυστυχώς ότι θύματα αυτής της πολιτικής είναι οι χιλιάδες εργαζόμενοι και στο τέλος η Ελληνική οικονομία.

O ρόλος της ΔΕΗ δεν είναι η διαμόρφωση εθνικής βιομηχανικής πολιτικής. Αφού η ΔΕΗ αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, όπως αντίθετα συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, γιατί να μην επιδιώξει να μεγιστοποιήσει τα έσοδα της από την βιομηχανία;

Παράδειγμα η νέα εμπορική πολιτική της ΔΕΗ που ενώ διατηρεί σταθερά τα βιομηχανικά τιμολόγια μειώνει κατά 80εκ όλα τα υπόλοιπα τιμολόγια, προφανώς για να κάνει δύσκολη τη ζωή των υποψήφιων ανταγωνιστών τους που επαναφέρει στο προσκήνιο το νέο μνημόνιο. Όταν αρκούν πολύ λιγότερα για να αποκτήσει η βιομηχανία ανταγωνιστικά τιμολόγια.

Πρέπει λοιπόν σε αυτή τη δύσκολη και άνιση μάχη να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα, η βιομηχανία είναι μόνη της , έθνος ανάδελφο. Πρέπει να μην χαριστούμε σε κανένα. Όσοι ελπίζουν στη συμμαχία της βιομηχανίας αδίκως ελπίζουν.

Η πραγματικότητα είναι όμως ακόμη σκληρότερη. Το τεχνικό κλιμάκιο της Τρόικα από την αρχή της άφιξης στην Ελλάδα επιμένει σε εφαρμογή μέτρων που πλήττουν την βιομηχανία. Και θα περίμενε κανείς μια διαφορετική κατανόηση, όταν μέλη της τρόικα είναι γνώστες των ενεργειακών θεμάτων και είχαν διατελέσει σε θέσεις ευθύνης όταν στις χώρες τους λαμβάνονταν μέτρα για την ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας, με συγκεκριμένα ευνοϊκά πακέτα, που μετριούνται σε δις ευρώ. Ποιος είναι αλήθεια ο ρόλος της; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούν ;

Δυστυχώς στα προαπαιτούμενα, μέχρι στιγμής, επέβαλε στην ελληνική κυβέρνηση μέτρα υπέρ των ιδιωτών παραγωγών, δεν εξετάζουμε εάν είναι δίκαια ή όχι, ενώ αντίθετα αύξησε κατά 20% τόσο το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας όσο και του φυσικού αερίου. Αλήθεια η ομάδα που διαπραγματεύτηκε είχε επίγνωση των επιπτώσεων στη βιομηχανία ή ενδιαφέρονταν μόνο για τα κρατικά μονοπώλια ;

Και να μην έφτανε αυτό …………

Από ότι μαθαίνουμε η Τρόικα επιμένει να εφαρμόσει σύστημα δημοπρασιών που να ευνοεί το άνοιγμα της αγοράς στη λιανική και να αποκλείει τις βιομηχανίες αρνούμενη να εφαρμοστεί το ήδη εφαρμοζόμενο σύστημα στη Γαλλία, γνωστό ως ΝΟΜΕ. Η επόμενη ελληνική κυβέρνηση αλήθεια τι θα κάνει ; Δύο μέτρα και σταθμά δεν θα δεχθούμε να ισχύσουν. Ουδείς νομιμοποιείται να αποκλείσει την βιομηχανία από την συμμετοχή της στις δημοπρασίες με τους ίδιους όρους που ισχύουν νόμιμα στη Γαλλία.

Η Τρόικα επιχειρεί και άλλες παρεμβάσεις ακόμη και επιβάλλει τον τρόπο υλοποίησης των διασυνδέσεων των νησιών.

Και μάλιστα όταν την ίδια στιγμή οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στηρίζουν σταθερά την εθνική τους βιομηχανία εκμεταλλευόμενοι κάθε τέχνασμα (ίδε Γαλλικό ΝΟΜΕ, διακοψιμότητα, εικονικές εισαγωγές στην Ιταλία) και εφαρμόζοντας κάθε κοινοτική οδηγία και την στοχευμένη κοινοτική πολιτική αναφορικά με κρατικές ενισχύσεις, όπως αυτή εκφράζεται με συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ενώ από πέρυσι τον Μάιο έχουν εκδοθεί σαφώς περιγεγραμμένα μέτρα που προστατεύουν την Ευρωπαϊκή βιομηχανία έντασης ενέργειας από την επιβάρυνση που υφίστανται λόγω της ασκούμενης Ευρωπαϊκής πολιτικής κλίματος, οι ελληνικές κυβερνήσεις αγρόν ηγόρασαν. Ακόμη και όταν ψηφίζουν νόμο ( Μάιος 2014) που απαλλάσσει συγκεκριμένους κλάδους από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (ΕΦΚ) μετά ένα χρόνο ξεχνούν να εκδώσουν τον εφαρμοστικό νόμο.

Για την επόμενη κυβέρνηση υπάρχει μόνο μια λύση. Με τόλμη και αποφασιστικότητα να διεκδικήσει το δικαίωμα να εφαρμόζει στη χώρα μας μέτρα που θα στηρίξουν την απασχόληση , μέτρα που ήδη εφαρμόζονται σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Ως ΕΒΙΚΕΝ επιμένουμε. Το διακύβευμα είναι η ίδια η έξοδος της χώρας από την ύφεση, για την επίτευξη της οποίας η διατήρηση και ενίσχυση του βιομηχανικού ιστού μέσω της μείωσης του ενεργειακού κόστους – και όχι μόνο – αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Δηλώνουμε ότι θα αντισταθούμε με κάθε μέσο στην επαπειλούμενη αποβιομηχάνιση της χώρας. Και πρέπει να είναι σαφές προς όλες τις πλευρές, ακόμη και στην πλευρά των δανειστών και των εκπροσώπων τους της Τρόικα ότι η βιομηχανία δε θα ανεχθεί φαινόμενα διακριτικής μεταχείρισης και διαφορετικών μέτρων και σταθμών, σε σχέση με τα ισχύοντα στην υπόλοιπη Ευρώπη.

* Ο κ. Αντώνης Κοντολέων είναι μέλος Δ.Σ. της Ένωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας

Πηγή: εφημερίδα Αυγή