Το ιστορικό είναι σχετικά απλό και έχει ως εξής:

Η Γερμανία εδώ και πολλά χρόνια στήριζε τη βιομηχανία της με κάθε τρόπο.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού υιοθετεί σταδιακά κάποια από τα μέτρα.
Έτσι προέκυψαν οι Κατευθυντήριες Γραμμές για την θέσπιση κρατικής ενίσχυσης συγκεκριμένων βιομηχανικών κλάδων για να αντισταθμιστεί η επιβάρυνση που θα είχαν λόγω των υποχρεωτικών δικαιωμάτων CO2 της ηλεκτροπαραγωγής από την 1.1.2013.

Η ευελιξία, η πολιτική βούληση και η πεποίθηση ότι μέτρα που θεσπίζονται ευρωπαϊκά πρέπει να εφαρμοστούν και για τις ελληνικές βιομηχανίες του τότε Υπουργού ΥΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη συνετέλεσε στην εφαρμογή αυτού του μέτρου.

Είναι εύκολη η εφαρμογή των κατευθυντήριων γραμμών;
Κάθε άλλο! Ωστόσο υπήρχε πολιτική βούληση και σημαντική βοήθεια από τον ΛΑΓΗΕ. Εξαιτίας λοιπόν της κινητοποίησης που έγινε, δε χάθηκε χρόνος και η επιδότηση εφαρμόστηκε και για το 2013.

Πως φτάσαμε σε αυτήν την επιτυχία; Φτιάχτηκε μητρώο, προετοιμάστηκε η διαδικασία και ήταν όλα έτοιμα μέσα σε ένα μήνα. Και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί η εμπλοκή της ΡΑΕ σε κανένα σημείο της διαδικασίας.
Και βέβαια μη βιαστούν κάποιοι να μιλήσουν για κρατική ενίσχυση. Κρατική ενίσχυση σημαίνει χορήγηση κρατικών πόρων. Εδώ οι μόνοι πόροι, είναι μέρος των εσόδων από την πώληση δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων που ούτως ή άλλως κατευθύνονται στο ΕΤΜΕΑΡ. Επί της ουσίας πάντως το μέτρο είναι σημαντικό αφού θωρακίζει την βαριά βιομηχανία από την συνεχόμενη αύξηση των δικαιωμάτων CO2 λόγω της πολιτικής που εφαρμόζεται από την Ε.Ε. για το κλίμα.

Η όλη διαδικασία αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Και βέβαια αποδεικνύει ότι χωρίς πολιτική βούληση δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος στα ανοιχτά θέματα της βιομηχανίας.

Εύκολες οι προφάσεις

Στον αντίποδα το να βρίσκουμε διάφορες προφάσεις και να καθυστερούμε την εφαρμογή μέτρων και οδηγιών είναι ίσως το πιο εύκολο πράγμα. Είναι ένα έργο που έχουμε δει πολλές φορές να παίζεται. Ακόμη και σε εποχές που υποτίθεται ότι η επίσημη πολιτική διακήρυσσε ότι αποτελεί προτεραιότητα η υποστήριξη της βιομηχανίας και η αξιοποίηση των εσόδων από τους ρύπους με τον βέλτιστιο δυνατό τρόπο αντί τα λεφτά να χάνονται για την κάλυψη της τρύπας της φούσκας των φωτοβολταϊκών.

Νέες κατευθυντήριες

Κάπως έτσι φτάνουμε στον Μάιο του 2014 όταν προκειμένου να μην καταδικαστεί η Γερμανία θεσπίζονται νέες Κατευθυντήριες γραμμές για την κρατική επιδότηση επιλέξιμων βιομηχανικών κλάδων λόγω της επιβάρυνσης που υφίστανται από την κλιματική πολιτική. Δηλαδή την επιβάρυνση του ΕΤΜΕΑΡ, το τέλος λιγνίτη και όχι μόνο.
Ποιά είναι τα μέτρα;
Προβλέπεται ότι οι επιλέξιμοι κλάδοι θα πληρώνουν τουλάχιστον το 15% της μέσης τιμής του ΕΤΜΕΑΡ. Βεβαίως η εφαρμογή του μέτρου προϋποθέτει ότι θα βρούμε ποιές είναι οι βιομηχανίες που υπάγονται στη ρύθμιση, στη συνέχεια η δημιουργία μητρώου κ.λ.π

Όπως αναφέρει επακριβώς το άρθρο 189 για να αποφευχθούν πιθανές παρερμηνείες:
(189) Ωστόσο, δεδομένης της σημαντικής αύξησης των ανανεώσιμων πρόσθετων δαπανών τα τελευταία έτη, μια ίδια συνεισφορά 15% επί του συνόλου των πρόσθετων ανανεώσιμων δαπανών θα μπορούσε να υπερβαίνει τη δυνατότητα των επιχειρήσεων που πλήττονται ιδιαίτερα να επωμιστούν την επιβάρυνση . Συνεπώς, όταν απαιτείται ,τα κράτη μέλη έχουν την δυνατότητα να περιορίσουν περαιτέρω το ποσό του κόστους που προκύπτει από τη χρηματοδότηση των ενισχύσεων για την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές που πρέπει να καταβληθεί σε επίπεδο επιχείρησης στο 4% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας της συγκεκριμένης επιχείρησης. Για επιχειρήσεις που έχουν ένταση ενέργειας τουλάχιστον 20% τα κράτη μέλη μπορούν να περιορίσουν το συνολικό καταβλητέο ποσό στο 0,5% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας της συγκεκριμένης επιχείρησης.π.χ Χαλυβουργίες.

Προφάσεις και προσχήματα

Ποια είναι η κατάληξη; Η ΡΑΕ υπαινίχθηκε ότι υπάρχει δυσκολία στην εφαρμογή των κατευθυντήριων. Ουδέν αναληθέστερο. Αρκεί μια βεβαίωση ορκωτού λογιστή!

Εδώ όμως έχουμε είτε άγνοια ή σκοπιμότητα!

Το υπουργείο από την άλλη μεριά πως αντιλαμβάνεται το θέμα; Υπάρχει άραγε κανείς που να πιστεύει ότι θα λείψουν από το 1 δις ευρώ που κοστίζει το ΕΤΜΕΑΡ, οι 600 χιλιάδες που θα πλήρωνε μια χαλυβουργία!
Είναι προφανές – ίσως και θεμιτό – να υπάρχει προτεραιότητα στη μείωση του ΕΤΜΕΑΡ για τον απλό καταναλωτή. Ωστόσο εδώ θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια. Τα 10 εκ. ευρώ της βιομηχανίας δε θα σώσουν την κατάσταση.

Κάποιοι στη ΡΑΕ – πιθανώς εκ παραδρομής θέλουμε να πιστεύουμε – δεν παρουσιάζουν την πλήρη εικόνα στο Υπουργείο.

Επιλέγουμε να πιστεύουμε είναι πρόκειται για λάθος στη… μετάφραση και ότι το θέμα θα λυθεί.

Αλλιώς τα πάντα είναι στον αέρα. Ακόμη και οι συμφωνίες με τη ΔΕΗ…