Από το Euro2day:

«Καμπανάκι» για την κυβέρνηση η σειρά βιομηχανικών επιχειρήσεων που διέκοψε την παραγωγή. Τα μηνύματα για την οικονομία, τι ζητούν οι επιχειρηματίες. Κινήσεις για την επαναλειτουργία πτωχευμένων ιστορικών μονάδων.
Τα λουκέτα και οι προσπάθειες… νεκρανάστασης της βιομηχανίας
Το πρόσφατο μπαράζ λουκέτων στην ελληνική βιομηχανία, με τελευταίο παράδειγμα τη μονάδα της Pepsico στα Οινόφυτα, κάθε άλλο παρά εξέπληξε τους παράγοντες της οικονομίας.

Χαρακτηριστική άλλωστε ήταν η συνέντευξη που είχε δώσει τον περασμένο Απρίλιο στο Euro2day.gr ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος κ. Ευριπίδης Δοντάς, προειδοποιώντας πως «έρχονται νέα λουκέτα στη βιομηχανία».

Μάλιστα, ο κ. Δοντάς είχε από τότε επισημάνει μεταξύ άλλων πως:

α) Η λήψη μέτρων που επιδεινώνουν την ανταγωνιστικότητα δεν οδηγεί σε ανάπτυξη, αλλά αντίθετα προκαλεί νέα προβλήματα.

β) Η κυβέρνηση θα έπρεπε, παράλληλα με τη διαπραγμάτευση, να είχε δημιουργήσει με ταχείς ρυθμούς κανόνες-πλαίσια, έτσι ώστε τουλάχιστον να ξεκολλήσουμε από εκεί που είμαστε.

γ) Πρέπει όλοι μας να αλλάξουμε νοοτροπία -ως λαός, ως Πολιτεία, ως σύνολο- και να δούμε ξεκάθαρα την αλήθεια: να πιστέψουμε δηλαδή πως η παραγωγή είναι ο μόνος τρόπος για να βγούμε από το πρόβλημα.

Ήδη κατά το τελευταίο δωδεκάμηνο σειρά βιομηχανικών επιχειρήσεων διέκοψε την παραγωγική της δραστηριότητα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτά της Softex, της ΒΙΣ στη Θεσσαλία, της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης σε Σέρρες και Ορεστιάδα, της εισηγμένης Λεβεντέρης (συρματουργία) και της ΙΜΑΣ (μεταφορικές ταινίες) στη Μαγνησία. Ας μην ξεχνούμε επίσης πως με παρέμβαση των τραπεζών (μετοχοποίηση δανείων) εξακολουθούν να λειτουργούν οι μονάδες των μεγαλύτερων ιχθυοκαλλιεργητικών ομίλων της χώρας (Νηρέας, Σελόντα και Δίας).

Ηχηρά «λουκέτα» φυσικά κατά το ίδιο χρονικό διάστημα είχαμε και εκτός του βιομηχανικού χώρου, όπως αυτά της αλυσίδας ηλεκτρικών συσκευών Ηλεκτρονική, του ξενοδοχείου Ledra στην Αθήνα και των εκδοτικών οίκων Ελευθερουδάκη και Παπασωτηρίου, χωρίς φυσικά να βγαίνουν «εκτός κάδρου» και το σήμα SOS που εξέπεμψαν ο Μαρινόπουλος και η Jet Oil.

«Πολλοί αποδίδουν το αίτιο του κακού είτε στην επιβολή των capital controls, είτε σε επιχειρηματικά λάθη, αλλά όλα αυτά αποτελούν απλά το… κερασάκι στην τούρτα», υποστηρίζει οικονομικός διευθυντής εισηγμένης εταιρείας, συμπληρώνοντας:

«Η πολύ μεγάλη υποχώρηση της εγχώριας ζήτησης, ιδίως σε κλάδους που σχετίζονται με τις επενδύσεις και την οικοδομική δραστηριότητα, σε συνδυασμό με τα υψηλότατα κόστη σε ενέργεια και κόστος χρήματος, αποτελούν τα βασικά αίτια των λουκέτων. Όλοι γνωρίζουν πως σήμερα, περίπου μία στις δύο παραγωγικές μονάδες της χώρας αγωνίζεται μήπως και αποφύγει το μοιραίο. Μερίδιο ευθύνης στην όλη υπόθεση έχουν φυσικά και οι τράπεζες, οι οποίες συνεχίζουν να καθυστερούν στο μέτωπο της αναδιάρθρωσης των δανείων στις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις».

Προς την ίδια κατεύθυνση και οι θέσεις του γνωστού χρηματιστή κ. Αλέξανδρου Μωραϊτάκη (προέδρου της Nuntius ΑΧΕΠΕΥ), o οποίος αμφισβητεί ανοιχτά την ακολουθούμενη πολιτική υπερφορολόγησης, διερωτώμενος:

«Πώς μια βιομηχανία να ανταγωνιστεί τις ξένες και να αυξήσει τις εξαγωγές της, όταν επιβαρύνεται με πολύ υψηλότερο κόστος ενέργειας και με πολλαπλάσιο κόστος χρηματοδότησης;

Πώς μια ξένη εταιρεία θα θελήσει να μεταφέρει τις εγκαταστάσεις της στην Ελλάδα, όταν θα καταβάλει πολύ μεγαλύτερους φόρους και θα επιβαρυνθεί με επαχθέστερες ασφαλιστικές εισφορές;

Για ποιο λόγο κάποιος να επιδιώξει να πουλήσει στην ελληνική αγορά, όταν θα έχει να αντιμετωπίσει τον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ, τη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση ακινήτων και το χαμηλότερο διαθέσιμο εισόδημα (κατά κεφαλή) στην Ευρωζώνη;».

Προσπάθειες επανεκκίνησης

Την ίδια περίοδο όπου το ένα «λουκέτο» διαδέχεται το άλλο, επιχειρούνται και προσπάθειες επαναλειτουργίας σημαντικών βιομηχανικών μονάδων, με στόχο την τόνωση της εγχώριας παραγωγής, τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και την ενίσχυση ευαίσθητων γεωγραφικών περιοχών.

Ενδεικτικές είναι οι περιπτώσεις:

α) Της μίας μονάδας της Ελληνικής Υφαντουργίας στο Κιλκίς (σε εξέλιξη βρίσκονται διαπραγματεύσεις μεταξύ βασικών μετόχων και πιστωτριών τραπεζών).

β) Τριών εργοστασίων της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας (Ροδόπη, Ημαθία, Φθιώτιδα), όπου ενδιαφερόμενο επενδυτικό fund προγραμματίζει επίσκεψη στις μονάδες, με στόχο να υποβάλει οικονομική προσφορά στον σύνδικο (η κίνηση έχει τη στήριξη των πρώην εργαζομένων και της κυβέρνησης).

γ) Της μονάδας της Shelman στην Κομοτηνή, με την έναρξη του πλειστηριασμού να αναβάλλεται εδώ και μήνες από… εβδομάδα σε εβδομάδα (τώρα λέγεται πως η δικαστική απόφαση «καθαρογράφεται»). Ζητούμενο είναι αν στον επικείμενο πλειστηριασμό θα εμφανιστούν κάποιο ή κάποια από τα τρία μετοχικά σχήματα που είχαν κατά καιρούς εκφράσει αρχικό επενδυτικό ενδιαφέρον. Αν όλα πάνε καλά με τη μονάδα της Κομοτηνής, τότε αναμένεται πως θα υπάρξει μεταγενέστερο ενδιαφέρον και για την πρώην θυγατρική της Shelman, «Χατζηλουκάς», που επίσης έχει έδρα στο νομό Ροδόπης.